♫ Max Richter – King of Sleep

Sounds like Max Richter has composed this for me! Sleep is pretty sacred to me, already as a child I loved to sleep. It’s a way of processing the day (and life in general I suppose)

He has composed a classical eight-hour lullaby that’s appropriately titled ‘SLEEP‘. This piece will be premiered in Berlin this September lasting from midnight to 8 a.m. During this heavenly concert the audience will be lying in beds. Seems like a dream to me and wish I could be there!

You can buy the full eight-hour version digitally on September 4 via Deutsche Grammophon. A one-hour version of the piece will be released on CD, vinyl, and digitally.

What Richter says about it: ‘We spend a third of our lives asleep and it’s always been one of my favourite things, ever since I was a child. … For me, SLEEP is an attempt to see how that space when your conscious mind is on holiday can be a place for music to live.’


However, I’m not convinced that my conscious mind is ever on holiday.. Can’t wait to listen to this! Here’s a teaser..

♫ Als fan van Ludovico Einaudi bij DWDD in de uitzending

Wakker worden met een nogal vreemd telefoontje van ene Klaas van De Wereld Draait Door. Of ik fan was van Ludovico Einaudi. En of ik niet baalde dat het alweer niet doorging. Ik lag nog in bed en had geen idee waar het over ging. Hij bleek m’n telefoonnummer te hebben gekregen via mijn vrijwilligerswerk.

’s Ochtends had ik getweet dat ik me verheugde op zijn mini-optreden in het NRC café en dat het zo jammer was dat ik hem de vorige keer gemist had. Klaas vertelt me nu dat dit optreden niet doorgaat vanwege problemen met zijn vliegtuig in Wenen. Even later belt hij opnieuw en vraagt of ik eventueel ’s avonds in de uitzending kan komen als echte fan. Hij kan nog niks beloven want er zijn nog steeds problemen met het vliegtuig. 

Om een uur of 5 komt dan eindelijk het verlossende telefoontje en ik mag naar de studio komen. Er volgt nog een aantal instructies en onze plaatsen worden aangewezen. Het is er bloedheet maar uiteindelijk zit ik dan ook bijna bij Ludovico op schoot! Hij is met de motor vanaf Schiphol aan komen rijden, mag dan 30 seconden piano spelen en gaat er weer vandoor. 

Toch een leuke ervaring en gelukkig heb ik hem later wel een keer uitgebreid aan het werk gezien in de Anton Philipszaal in Eindhoven. En natuurlijk hilariteit alom dat talloze mensen me op tv hadden herkend waardoor mijn telefoon overliep.