♫ Broken Twin – The Aching
It’s dripping from the ceiling
It’s everything I see
And that old sinking feeling
Is rushing over me
Everybody knows what the aching means
Nobody wants to belong
Somewhere in between what you wanted
And what you didn’t want
If there was laughter
Would that have made you want it more?
If there was no past here
No one else before
Everybody knows what the aching means
Nobody wants to belong
Somewhere in between what you wanted
And what you didn’t want
♫ Mistaken for Strangers – The National on tour

Bijzonder hoe de onzekere Tom met deze documentaire van de High Violet tour iets moois voor zijn oudere broer Matt wil doen. Matt Berninger (voor wie het niet wist, leadzanger van The National) heeft aandoenlijk genoeg nog niet door hoe bekend hij is en heeft zijn broer gevraagd hun roadie te zijn tijdens deze toer. Tom is hier echter niet bepaald geschikt voor en moet meerdere malen op zijn verantwoordelijkheden worden gewezen.
Om nog even na te genieten, mijn favoriete liedjes uit de film. Er zitten een paar pareltjes tussen die ik nog niet eerder had gehoord.
Today you were far away and I didn’t ask you why?
What could I say I was far away
You just walked away
And I just watched you
What could I say?
How close am I to losing you?
I need my girl
I am good,
I am grounded
Davy says that i look taller
I can’t get my head around it
I keep feeling smaller and smaller
It takes an ocean not to break
♫ My Year in Music – 2014

♫ De grootste muzikale impact – 2014
Tranen met tuiten heb ik gehuild bij dit liedje waarmee mijn jaar in Birma begon. Vooral in het klooster in totale afzondering (spreekverbod, geen internet, zelfs oogcontact was uit den boze) kwam het keihard bij me binnen. Volledig terug naar mezelf in absolute basic omstandigheden, niks en niemand om op terug te vallen. Nog steeds het beste wat ik dit jaar heb gedaan. “No one knows how this will end..”
Deze zal voor eeuwig samenhangen met mijn komst naar Spanje. Elke ochtend wandelend naar kantoor, stond deze de eerste maand op repeat op m’n telefoon. Zodra ik dit hoor, komt instant het verliefde gevoel op de stad weer terug (want ja, inmiddels ben ik wel een heel klein beetje van die roze wolken afgedonderd).
Uiteraard kan nog meer Belgische pracht niet uitblijven. Misschien moet ik toch weer terug naar mijn mooie Brussel 🙂 Van deze krijg ik elke keer weer pijn in m’n buik.
Als afsluiter een eerbetoon aan Luc de Vos van Gorki / Gorky, de meest geweldige zanger die België had. Zijn teksten lijken zo simpel, maar er zit zoveel moois achter verstopt. Zoveel herinneringen bij zijn muziek en zijn optredens (waarvan helaas zo weinig in Nederland), ze beslaan meer dan de helft van m’n leven. Veel te jong overleden. Wát een gemis. Ik moet er nog om janken. “Niemand gaat verloren”
Ik wens jullie fantastische, liefdevolle feestdagen in goed gezelschap en voor het nieuwe jaar veel mooie dromen. Veel luisterplezier!