Slecht geslapen, koud gehad. Uiteindelijk om vier uur eruit om een deken te zoeken. Maar dan blijft ’t kreng van een haan als een dolle kraaien. ’s Ochtends wachtte me gelukkig een heerlijk ontbijt op een prachtige plek lekker in het zonnetje. Vervolgens wachten op de bus van elf uur. Opeens moet ik overstappen op een andere bus. Na 20 minuten word ik ergens voor een winkeltje gedropt en daar zit ik gewoon zonder enige info anderhalf uur te wachten. Gelukkig heb ik mijn boek. Uiteindelijk kom ik na een brakke rit toch nog om half vier aan. M’n bagage werd trouwens bewaakt door een kip. Arm beest.
In Mawlamyine word ik meteen belaagd door tien mannetjes met brommertjes. OK, ik ga dus met al m’n bagage achterop de brommert. Het mannetje haalt voor zichzelf snel nog even een helm. Ik heb er blijkbaar geen nodig. Aangekomen bij Mr. Breeze zit de receptie bomvol met mensen. Hij heeft een kamer, die bij nadere inspectie meer een cel lijkt, voor 7 USD. Die doen we maar. Geld opsparen voor het dure centrum van het land. Even teken van leven gegeven naar huis en mail gecheckt.
Dan naar de view point voor de sunset. Denk drie kwartier bergop lopen. Pretty hot. Boven aangekomen heb ik een prachtig uitzicht. Daar kom ik de jongens uit het hotel weer tegen. Zonsondergang is mooi maar lang niet zo spectaculair als beloofd. Uiteindelijk in het donker naar beneden gehobbeld. Waarbij ik natuurlijk verdwaal want alles ziet er anders uit in het donker. Valt nog reuze mee want weet zonder te vragen uiteindelijk toch het hotel te vinden.
Daar leuk zitten kletsen met een Amerikaans meisje, een Nederlandse man en een Belgisch koppel. Relaxte sfeer. Weer veel nieuwe tips. Ik heb toch besloten het klooster/meditatiecentrum te gaan proberen. Wish me luck (of zoals Duitser Ulf zei: veel succes met jezelf). Hahaha. Oh, de mensen zeggen hier op straat allemaal gedag en welkom. Verder valt er dankzij de taalbarrière weinig te communiceren.
allesannie 